ΤΟ ΤΑΜΠΟΝ
Είναι ένα Σάββατο πρωί γύρω στις 11 και το σούπερ μάρκετ έχει πολύ κόσμο.
Ξαφνικά μπουκάρουνε δύο μπόμπιρες, ο ένας γύρω στα εννιά και ο άλλος περίπου τέσσερα. Ο μεγαλύτερος βουτάει ένα πακέτο ταμπόν από το ράφι και τρέχουνε και τα δύο μαζί στο ταμείο.
– Για τη μανούλα είναι ε; ρωτάει η κοπέλα στο ταμείο χαμογελώντας.
– Οχι δεν είναι για τη μαμά μου, απαντάει ο πιτσιρικάς.
– Για την αδελφούλα σου τότε, ξαναλέει η υπάλληλος χωρίς πολλή σκέψη.
– Δεν έχω αδελφή, έρχεται η επόμενη απάντηση του μικρού.
Η ταμίας σηκώνει το κεφάλι από τη μηχανή της και ρωτάει με βλέμμα ροφού τον σοβαρότατο πιτσιρικά:
– Δεν είναι για τη μαμά σου, δεν είναι για την αδελφή σου και τότε για ποιόν είναι;
– Για τον αδελφό μου, την κουφαίνει ο μικρός, δείχνοντας τον τετράχρονο πιτσιρικά δίπλα του. Στη τηλεόραση λέει πως άμα φοράς ένα από αυτά μπορείς να κάνεις ποδήλατο και να κολυμπάς και ο αδελφός μου δεν ξέρει τίποτα από τα δύο.